Zwolnienie pracownika długotrwale chorującego jest możliwe, ale musi odbywać się zgodnie z określonymi przepisami i zasadami prawa pracy, co wymaga starannego podejścia ze strony pracodawcy. Istnieją dwa główne sposoby rozwiązania umowy z długotrwale chorującym pracownikiem:
Zwolnienie z powodu częstych i długotrwałych chorób: Pracodawca może rozważyć wypowiedzenie umowy o pracę, jeśli nieobecności pracownika z powodu choroby dezorganizują pracę w zakładzie. Nie ma jednak ścisłej granicy liczby dni nieobecności, która upoważnia do zwolnienia, a pracodawca powinien również uwzględnić wcześniejsze tolerowanie częstych chorób pracownika.
Zwolnienie bez wypowiedzenia na podstawie art. 53 Kodeksu pracy: Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia, jeśli pracownik jest nieobecny z powodu choroby przez określony czas. Dla pracownika zatrudnionego krócej niż 6 miesięcy, okres ten wynosi 3 miesiące. Dla pracownika z dłuższym stażem, nieobecność z powodu choroby musi przekroczyć łączny okres wynagrodzenia chorobowego i zasiłku chorobowego, który wynosi 182 dni dla gruźlicy i 270 dni w przypadku ciąży. Otrzymanie świadczenia rehabilitacyjnego od ZUS przedłuża ochronę pracownika o kolejne 3 miesiące.
Warto pamiętać, że prawo pracy chroni pracowników przed niesprawiedliwym traktowaniem z powodu ich stanu zdrowia, szczególnie w przypadku ciężkich lub przewlekłych chorób. Pracodawca powinien podejść do takiej sytuacji z empatią i zrozumieniem, starając się znaleźć najlepsze rozwiązanie dla obu stron. Zalecana jest konsultacja ze specjalistą medycznym, który oceni stan zdrowia pracownika, oraz przeprowadzenie rozmowy z pracownikiem na temat jego sytuacji zdrowotnej i możliwości dostosowania warunków pracy.
Podejmując decyzję o zwolnieniu, pracodawca powinien przestrzegać procedur prawnych, aby uniknąć zarzutów o dyskryminację czy niesprawiedliwe traktowanie.
